Architect
Renzo Piano Building Workshop (RPBW)

Ο Renzo Piano γεννήθηκε στη Γένοβα το 1937, σε μια οικογένεια με παράδοση στον κατασκευαστικό κλάδο.

Ενώ σπούδαζε στo Πολυτεχνείο του Μιλάνου, εργαζόταν παράλληλα στο γραφείο του Franco Albini.

Το 1970, δημιούργησε το γραφείο «Piano & Rogers» στο Λονδίνο μαζί με τον Richard Rogers, με τον οποίο κέρδισε τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το Centre Pompidou. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Παρίσι.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 μέχρι τη δεκαετία του ‘90, εργάστηκε με τον μηχανικό Peter Rice, στο Atelier Piano & Rice, και συγκεκριμένα από το 1977 μέχρι το 1981.

Το 1981, ιδρύθηκε το Renzo Piano Building Workshop (RPBW), με 120 άτομα προσωπικό και γραφεία στο Παρίσι, στη Γένοβα και στη Νέα Υόρκη.

Το RPBW έχει αναλάβει τον σχεδιασμό κτιρίων σε ολόκληρο τον κόσμο: το μουσείο Menil Collection στο Χιούστον, τον τερματικό σταθμό του Διεθνούς Αεροδρομίου Kansai στην Οσάκα, το Πολιτιστικό Κέντρο Jean-Marie Tjibaou στη Νέα Καληδονία, την Potsdamer Platz στο Βερολίνο, το Nasher Sculpture Center στο Ντάλας, την επέκταση της Βιβλιοθήκης Morgan στη Νέα Υόρκη, το Maison Hermès στο Τόκιο, τα γραφεία της εφημερίδας New York Times, το κτίριο της Ακαδημίας Επιστημών της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο, τη Μοντέρνα Πτέρυγα του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγο, την αποκατάσταση της Ronchamp, τον Πύργο της Γέφυρας του Λονδίνου (The Shard), την επέκταση του Los Angeles County Museum of Art, του Isabella Stewart Gardner Museum στη Βοστώνη και του Kimbell Art Museum στο Fort Worth, την ανάπλαση και διεύρυνση του Harvard Art Museums στο Cambridge (Μασαχουσέτη), το νέο Whitney Museum of American Art, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) στην Αθήνα, το νέο Δικαστικό Μέγαρο του Παρισιού και τη νέα Πανεπιστημιούπολη του Columbia University - Manhattanville.

Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις, μεταξύ των οποίων, με το Χρυσό Βασιλικό Μετάλλιο του RIBA στο Λονδίνο (1989), το βραβείο Kyoto στην Ιαπωνία (1990), και έχει ανακηρυχθεί Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNESCO (1994). Έχει επίσης λάβει το Praemium Imperiale στο Τόκιο της Ιαπωνίας (1995), το Αρχιτεκτονικό Βραβείο Pritzker στον Λευκό Οίκο της Ουάσιγκτον (1998), τον Χρυσό Λέοντα στη Μπιενάλε της Βενετίας (2000), το Χρυσό Μετάλλιο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων (AIA) στην Ουάσιγκτον (2008), το Βραβείο Sonning στην Κοπεγχάγη (2009) ενώ έχει επιλεχθεί ως Επίτιμο Μέλος (Honorary Fellow) του Βασιλικού Αρχιτεκτονικού Ινστιτούτου του Καναδά (2019).

Από το 2004 εργάζεται επίσης για το Ίδρυμα Renzo Piano, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, με αποστολή την προώθηση του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δραστηριοτήτων. Η νέα έδρα του ιδρύματος δημιουργήθηκε στη Punta Nave (Γένοβα), τον Ιούνιο του 2008.

Τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Renzo Piano χρίστηκε ισόβιος γερουσιαστής από τον Ιταλό Πρόεδρο Giorgio Napolitano και τον Μάιο του 2014 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ από το Πανεπιστήμιο Columbia.